Eerder had ik hier aangekondigd dat de voorstelling van de Ashton Brothers ook goed te volgens was voor dove bezoekers. Er blijken toch te veel grappen in de voorstelling te zitten die gebaseerd zijn op geluid; pas als je het geluid ook hoort wordt het grappig. Er is bijvoorbeeld een 5 minuten durende act waarbij de acteurs 'mime-drummen', prachtig getimed met een geluidsband waarop je een drumsolo hoort.
Verder wordt er de eerste 10 minuten veel gepraat.
Excuses aan de doven die al zijn gaan kijken. Als je je kaartje nog hebt, kun je het misschien inwisselen voor een andere voorstelling in Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten