Ik zou nog iets schrijven over de voorstelling van Hadeych Minis (in de hoop dat de voorstelling in een van de andere steden ook nog getolkt gaat worden, want dat is helaas nog niet bekend).
Dit is wat ik vond in NRC Handelsblad:
'Bas en drum vormen de basis. Minis: "Luister ik muziek, dan voel ik meteen de bas; zware, warme klanken spreken mij aan. Bovendien speel ik basgitaar, dus op mijn bassriffs ben ik nummers gaan schrijven. Met zo weinig mogelijk middelen wilde ik zo swingend mogelijke nummers maken."
Maar bassen en zingen tegelijk vormde een beperking. [...] "Omdat ik niet zo goed ben in funky spelen en zingen tegelijk, wordt het vanzelf punkachtig."
[...] Haar instrument lijkt bijna te groot voor haar. Tot ze gaat spelen - dan is zij de baas.
[...] Haar nummers zijn Engelstalig en hebben titels als Gimme time, Soothing song, Baby Louise. "Ik voel me vrijer als ik in het Engels zing. In het het Nederlands ben ik altijd Hadewych; in het Engels kom ik daarvan los."
Tekstflarden komen in haar op in de auto, of op de fiets. Dan maakt ze met haar mobiele telefoon filmpjes van haar slingerende voorwiel op het fietspad, met haar stem op de achtergrond. Ze bedenkt van te voren geen thema's. Maar is ze met een onderwerp bezig, dan duikt dat vaak onverwacht op in een lied dat ze eigenlijk anders had bedoeld.
[...] "Muziek maken is bevrijdend. Acteren doe je vooral met je hoofd, en ik gebruik mijn hoofd al zoveel. Alleen als ik vrij, eet, dans of muziek maak, laat ik dat los. Bij het acteren moet ik me vaak inhouden. Als ik zing ben ik helemaal vrij."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten